شنبه 08 ارديبهشت 1403 - Sat 27 Apr 2024
  • جزییات حراج بعدی شمش طلا

  • خبر خوش وزیر کار برای کارگران

  • اسناد ارتش آمریکا از عملایات پنجه عقاب در ایران + سند

  • مستاجران ؛بازنده بازی قیمت‌سازی

  • مخاطب ۶۹.۲درصدی ثمره تحو ل رسانه ملی

  • معلم شهیدی که در روز معلم شهید شد+عکس

  • پایان دوران مدارا با قاره سبز

  • تمجید فرمانده کل ارتش از عملیات وعده صادق

  • خبر خوش برای هواداران استقلال و پرسپولیس /واگذاری مالکیت استقلال و پرسپولیس انجام شد؟

  • اگر مردم وارد میدان اقتصاد بشوند تولید جهش پیدا می‌کند/امنیت شغلی از وظایف مسئولین است+ فیلم

  • آغاز سلسله شکست‌های آمریکا در مقابل ایران+ عکس

  • نقش پرسپولیس در فینالیست شدن العین در آسیا

  • سوءمدیریت فاحش و زبان ‌دراز برخی دولتمردان سابق درباره فقر

  • سربازی که شهید خرازی را به عنوان فرمانده قبول نداشت

  • معافیت بورس از مالیات بر عایدی سرمایه

  • فرهنگ مشترک؛ سرمایه دو ملت

  • «شلیک وعده صادق به دستگاه اطلاعاتی اسرائیل»

  • سرنگونی پهپادهای اسرائیلی به‌دست حزب‌الله

  • چرا ماشین ترورهای شخصیتی از کار نمی‌افتد؟

  • رونق کنسرت‌ها تهدید یا فرصت؟

  • |ف |
    | | | |
    کد خبر: 271645
    تاریخ انتشار: 27/آبان/1400 - 09:32

    مدافع حرمی که از ۱۳ سالگی دوست داشت شهید بشود

    مدافع حرمی که از ۱۳ سالگی دوست داشت شهید بشود

    به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت»امروز هشتمین سالگرد شهادت شهید محمدحسن خلیلی معروف به «رسول» است. شهید خلیلی هنوز بیست و هفت سالش تمام نشده بود که در روز ۲۷ آبان سال ۹۲ خبر شهادتش را از جبهه سوریه آوردند. این شهید مدافع حرم، متولد ۱۳٦۵ بود. از همان دوران کودکی، مسیری را در زندگی‌اش در پیش گرفت که مقصدی جز شهادت را نمی‌شد برایش تصور کرد. علاوه‌بر پاکی و خلوص در اخلاق و رفتار و غرق شدن در ارزش‌های الهی، انس و الفت ویژه‌ای هم با فرهنگ و سیره شهدا داشت. تا آنجا که در همان دوران جوانی، مراقب مال خود بود و خمس می‌پرداخت.

    پدر شهید خلیلی در گفت‌وگو با روزنامه کیهان، به نقل از مربی آموزشی‌اش در بسیج گفت که محمدحسن در زمانی که فقط 13 سال سن داشت از مربی خود خواسته بود دعا کند تا شهید بشود!

    شهید مدافع حرم محمدحسن خلیلی در بخشی از وصیت‌نامه‌اش نوشته بود: «این همیشه آرزوی دیرینه من بوده که خدا عاقبت مرا با شهادت در راهش ختم گرداند. خوش ندارم این شادمانی را با لباس‌های سیاه و غمگین ببینم. غم اگر هست برای بی‌بی جان حضرت زینب(س) باید باشد.‌ اشک و ناله اگر هست برای اربابمان اباعبدالله حسین(ع) باید باشد و اگر دلتان گرفته روضه ایشان را بخوانید. دل من هم خیلی برای روضه‌ ارباب جان تنگ است. اما چه خوشحالی بالاتر از اینکه فدایی راه این بزرگواران و اساس وجود شویم، پس غمگین نباشید.»

    مرتبط ها
    نظرات بینندگان
    نظرات شما