پنجشنبه 13 ارديبهشت 1403 - Thu 02 May 2024
  • بانک‌ها هیچ دلیل و علاقه‌ای برای پرداخت وام به مردم ندارند!

  • باتلاق شمال در انتظار صهیونیست‌ها

  • عادی‌سازی بی‌حجابی شبیخون فرهنگی

  • معلمی که در اسارتگاه بعثی‌ها هم تدریس می‌کرد

  • واکنش نکونام به برکناری خطیر: استقلال به ساحل آرامش رسید

  • آخرین وضعیت تغییرات کتاب‌های درسی

  • صندوق‌های طلا زیر ذره‌بین

  • شاکی شدن حامیان بابک زنجانی با پس گرفته شدن پول بیت المال

  • نحوه رفتار آمریکا در مسئله غزه اثبات حقانیت موضع ایران در بی اعتمادی به آمریکا است/ جوانان باید منطق شعار مرگ بر آمریکا و اسرائیل را بدانند/ دیدار تیم ملی والیبال دانش‌آموزی ایران با رهبر انقلاب+فیلم

  • حزب‌الله با رگبار موشکی حمله ارتش اسرائیل را تلافی کرد

  • جنایات کومله به‌روایت تنها معلم بازمانده «برده‌سور»

  • فرمانده نیروی هوافضای سپاه: عملیات «وعده صادق» نکات پنهان زیادی دارد/آمریکایی‌ها گفته بودند دخالت نمی‌کنیم اما کردند+ فیلم

  • مانور عجیب روی کاهش نقدینگی

  • استایل گران قیمت بهاره رهنما

  • فرمانده‌ای که پسرخاله صدام را اسیر کرده بود

  • از ادعای شکنجه تا پیام‌های لحظه آخر به مادرش+ عکس و فیلم

  • زندگینامه شهید مرتضی مطهری، معلمی بزرگ و برگزیده

  • تجارت خاموش گلرنگ با «افعی تهران» در شبکه‌های فارسی زبان خارج از کشور +عکس

  • تصمیم‌گیری سلیقه‌ای عربستان در افزایش سهمیه حج+ عکس

  • پلیس در حال انجام وظیفه/ به ترک فعل ۳۲ دستگاه مسئول درباره حجاب رسیدگی خواهد شد؟+ فیلم

  • |ف |
    | | | |
    کد خبر: 255621
    تاریخ انتشار: 11/مرداد/1400 - 13:05

    روحانی هم به باشگاه روسای جمهور مطرود و مغضوب نظام پیوست!

    از اختصاصات ساختار و کارکرد سیاسی نظام جمهوری اسلامی این بوده است که همه روسای جمهور و دولت، اکنون در زمره مطرودان و مغضوبان نهاد‌های بالادست نظام قرار گرفته اند که آخرین آن‌ها دکتر روحانی است که چند روز دیگر کار دولتش به پایان می‌رسد.

    روحانی هم به باشگاه روسای جمهور مطرود و مغضوب نظام پیوست!

    به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» مهدی نصیری  در یادداشتی نوشت: عجیب این است که همه این روسای جمهور با آرای بعضا بالای مردم انتخاب شدند، اما این مزیت هیچ نقشی در این که آنان را به ورطه طرد و غضب نکشاند، نداشته است.

    اقلیتی که بر خلاف همه موازین عقلی و دینی، برای نظام شأن قدسی و ملکوتی قائل هستند، مساله را این گونه تحلیل می‌کنند که این روسای جمهور نتوانستند منویات الهی و عالی و انقلابی نظام را درک و اجرا کنند و مردم هم در انتخاب‌های خود فاقد بصیرت لازم بودند و به خطا رفتند. اما واضح است که مساله ربطی به این توهمات نداشته و حکایت از نقصی ساختاری و گفتمانی در شیوه حکمرانی جمهوری اسلامی دارد.

    البته این نقص از این جهت که نظام توانسته در تمام این سال‌ها ناکارآمدی‌ها و بحران‌ها را عمدتا متوجه نهاد انتخابی ریاست جمهوری و مردم کند و خود را منزه از آن‌ها جلوه دهد، یک دستاورد مهم بوده است، اما به بهای تحمیل عقب ماندگی‌ها و خسارت‌ها و آسیب‌های فراوان بر مردم و کشور.

    با هیچ منطقی نمی‌توان حساب قوه مجریه و دولت را که در بسیاری از وظایف خود مانند سیاست خارجی، مسلوب الاختیار است، از کلیت نظام جدا کرد و توفیقات کارکردی آن را به حساب نظام گذاشت و کاستی‌ها و شکستهایش را به حساب دولت و رییس جمهور، و نظام را معصوم و مبرا از اوضاع بحرانی کشور دانست.

    منطق عقلی و عرفی و حقوقی می‌گوید: "من له الغنم فعلیه الغرم"، یعنی آن که غنیمت‌ها و دستاورد‌ها به نامش ثبت می‌شود، خسارت‌ها و شکست‌ها هم به نام او ثبت می‌گردد.

    اگر واقعا دولت‌ها در تمام چهل سال اخیر، مسیر غلط و غیر انقلابی و غربگرا را رفته اند، چرا با نظارت و حساب کشی نهاد‌های نظارتی و قضایی نظام، نقد و اصلاح و یا مجازات نشدند؟ آیا مگر صلاحیت همه این روسای جمهور توسط شورای نگهبان احراز نشده بود؟

    در ارتباط با دولت آقای روحانی، مجلس انقلابی در ماه‌های اول شکل گیری در صدد استیضاح آن بر آمد، اما چرا با آن مخالفت شد؟!

    این چه مکانیسمی از حکمرانی است که دولت‌ها همگی با حمایت نظام عمرشان به پایان رسید، اما در عین حال به همه آن‌ها نمره مردودی داده شد؟!

    اکنون پرسش این است آیا رییس جمهور جدید نیز باید ۴ یا ۸ سال دیگر در انتظار چنین سرنوشتی باشد؟ اما به نظرم سئوال مهمتر این است که آیا کشور و مردم همچنان ظرفیت تحمل و تاب آوری این مدل عجیب و شگفت آور از حکمرانی را که روز به روز بر حجم آسیب‌ها و بحران‌های ایران می‌افزاید، دارند؟!

    مرتبط ها
    نظرات بینندگان
    نظرات شما