به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت»تصویر ثبت شده در سال ۱۳۴۹ در تهران. خانمی در تهران پس از شنیدن کمبود اکسیژن آپولو ۱۳ در فضا و احتمال مرگ فضانوردان، نذر کرده بود که اگر مسافران سالم به زمین برگردند، سفره بیندازد و پس از بازگشت سالم فضانوردان نذرش را ادا کرده و همسر سفیر آمریکا در تهران را هم به مراسم دعوت کرده است.
دهه شصت قرن بیستم اوج جنگ سرد و اوج مسابقه فضایی بین بلوک شرق و بلوک غرب بود. اتحاد جماهیر شوروی به پیشرفت‌های خیره‌کننده‌ای در عرصه فضانوردی و تکنولوژی کیهانی دست پیدا کرده بود و در مسابقه فضایی برنده قاطع میدان بود.
آمریکا و متحدانش برای مقابله با شکست در مسابقه فضایی پروژه فضایی آپولو را طراحی کردند که هدف عمده آن گام گذاشتن انسان روی فضا بود. دوایت آیزنهاور که یک ژنرال جمهوری‌خواه تند و افراطی بود، پروژه آپولو را کلید زد و جان.اف.کندی نیز آن را تقویت کرد.
کندی که مصمم بود علیه پیشرفت‌های نگران کننده بلوک شرق قد علم کند، در یکی از نخستین سخنرانی‌هایش خطاب به کنگره آمریکا چنین گفت: «من اعتقاد دارم کشورم می‌بایست برای دستیابی به هدف فرود انسان بر روی کره ماه و به سلامت بازگشتن به زمین پیش از خروج از این دهه متعهد شود. در این دوره هیچ برنامۀ فضایی دیگری نمی‌تواند برای بشر تأثیرگذارتر از اکتشاف مسیر‌های با برد طولانی در فضا باشد؛ و انجام هیچ‌کدام نمی‌تواند تا این حد سخت و گران باشد.»
پروژه فضایی آپولو در سال ۱۹۶۱ آغاز شد و در سال ۱۹۶۹ به اوج خود رسیده بود. اما یکی از مشکلات پیش روی کندی هزینه‌های بسیار زیادی بود که باید برای پروژه آپولو از جیب مالیات دهنده‌ها کسب می‌شد.
بسیاری از اکتیویست‌ها و هنرمندان معترض در دهه شصت به هزینه‌های فضایی آمریکا معترض بودند و استدلال می‌کردند تا زمانی که فقر و بیکاری و مشکلات عدیده اقتصادی وجود دارد، دولت حق ندارد پول مردم را در چنین پروژه‌هایی مصرف کند. اما جان.اف.کندی در برنامه‌های تبلیغاتی خود قول داده بود که از برنامه موشکی و فضایی شوروی جلو خواهد زد و مجبور بود وعده‌هایش را محقق کند.
کندی از برنامه فضایی به عنوان نمادی برای غرور ملی یاد کرد و گفت که آمریکا در این راه اول خواهد شد و هیچ اما و اگری هم در کار نخواهد بود. این سخنان برای این زده می‌شد که در سال ۱۹۶۱ یوری گاگارین اولین انسانی بود که به فضا رفته بود و عقب افتادن از اتحاد شوروی برای آمریکایی‌ها قابل قبول نبود.
زمانی که کندی رئیس جمهور شد رئیس ناسا درخواست ۳۰ درصد بودجه بیشتر کرده بود و این امر باعث تردید‌های بسیاری در وی شد. به‌ویژه مشکلات مسکن و خدمات اجتماعی در آمریکای دهه هفتاد بیداد می‌کرد و اختصاص بودجه‌ای چنان هنگفت به پروژه فضایی به مصلحت طبقات ضعیف جامعه نبود.
نهایتا آنچه برای دولتمردان آمریکایی مهم بود برتری نمایشی و ایدئولوژیک بر اتحاد شوروی بود و کندی با کمک کنگره بودجه پروژه فضایی را تامین کرد، مبلغی معادل بیست بیلون دلار پرداخت شد تا پروژه آپولو دنبال شود.
آمریکایی‌ها تعداد دفعات زیادی سعی کرده بودند به مدار فضایی بروند، اما هر بار نقص فنی منجر به شکست عملیات شده بود. پروژه آپولو یازده با صرف هزینه‌های هنگفت به انجام رسید و در طی آن نیل آرمسترانگ بر کره ماه قدم گذاشت. این سفر با تبلیغات بسیاری انجام شد. روزنامه‌ها و راسانه‌ها از پرتاب آپولو ۱۱ به عنوان عصر جدیدی از تکامل علمی بشر یاد کردند و در کشور‌های متحد آمریکا جشن‌های بسیاری برای موفقیت فضانوردان برپا شد.
ایران از جمله کشور‌هایی بود که آرمسترانگ و دیگر فضانوردان آمریکایی به آن سفر کردند. پست ایران تمبری با تصویر فضانوردان آمریکایی چاپ کرد و مردم در خیابان‌ها استقبال گرمی از فضانوردان آمریکایی کردند. از آن پس رادیو و تلویزیون ایران مدام اخبار برنامه‌های فضایی ایالات متحده را پوشش می‌داد تا جایی که خانمی در اقدامی عجیب برای سالم رسیدن فضانوردان آپولو ۱۳ سفره نذری پهن کرد.