به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت»تاریخ، عالم خستگی ناپذیر، زنده یاد آیت الله محمد تقی مصباح یزدی را، با دو خصلت به خاطر خواهد آورد: یکی تبیین نظریه اجتماعی-سیاسی اسلام و دیگری مراقبت از اینکه آن را به انحراف و التقاط، مشَوّه نسازند
اما در فقره اول: هر حرکت اجتماعی، با فهم و تبیین آغاز می شود. میراث علامه مصباح در این حوزه، بی هیچ اغراق، همسنگ علامه طباطبایی و علامه مطهری است. قدر و منزلت علمی او در این میدان نیز، هماره مورد تصدیق دشمنان وی قرار داشت!
بودند کسانی که بعدها در کسوت مخالفانش در آمدند، اما پیش تر بخش مهمی از بضاعت کلامی و فلسفی خویش را، از خوان دانش او کسب کرده بودند، پیروان که جای خویش داشتند!
یک بار از خودش شنیدم که فرمود: "پیش از انقلاب، شاخص ترین دانشگاهها و مراکز علمی اهل سنت از جمله مصر را، به پای جست و جو گشتم و کمتر واکنشی علمی به آورده های مدرنیته دیدم! از همان دوره بود که سعی کردم تا نقد آن را، در زمره اولویت های خود قرار دهم..."
میراث علمی او نه تنها عالم تشیع، که جهان اسلام را تکافو کرد و می کند! او همچنان و تا دهه ها، مرجع علمی باورمندان به اسلام اجتماعی و سیاسی خواهد بود.
اما در جنبه انحراف ستیزی، کارنامه علامه مصباح بس طولانی و پرفراز و نشیب است. او از نخستین کسانی بود که به عرصه نهضت اسلامی گام نهاد. نزد امام خمینی "ذوالشهادتین" بود و در غیابش، نشریه "انتقام" را منتشر می کرد.
نامه ای مخفی که در آن دوره، تنها چند خط از آن، اعدام داشت! با این همه در سالیان منتهی به انقلاب، وجود نقاب اسلام بر چهره بسا گروههای چپ و التقاطی، موجب شد تا توجه وی به افسونِ ایشان جلب شود! این بیم آن گاه در وی قدرت گرفت که دید برخی دوستانش، با علم به عقاید سوال برانگیزِ این عناصر و جریانات و علیرغم نهی امام خمینی، به آنان کمک مالی می کنند! (نامه امام در این باره، هنوز رسما منتشر نشده است) از آن دوره، نگرانی های او با شهید مطهری مماس و بر آن شد که باید در همان مقطع مبارزه، با آنان به مرزبندی پرداخت.
مصباح با همین دغدغه، بار دیگر در دومین دهه از تاسیس نظام اسلامی، به میدان آمد. این بار امّا، در مواجهه با پشیمان شدگان از انقلاب، که امام را راهی موزه تاریخ می خواستند و شهادت امام حسین را، معلول خشونت طلبی پیامبر قلمداد می کردند! آنها اگر چه امروز معمایی حل شده اند و اغلب در رسانه های عربی-عبری لانه کرده اند، اما آن روز گردانندگان روزنامه های زنجیره ای بودند و با ذهن و اعتقاد میلیون ها جوان، بازی می کردند!
ترور شخصیتی که در آن دوره و صرفا در پی روشنگری های نظریِ مصباح از وی سراغ گرفت، کم مانند بود! گمان نمی برم که جنگ روانی علیه آیت الله کاشانی در مقطع نهضت ملی و ایضا شایعه پراکنی علیه شهید آیت الله بهشتی در سالیان اولیه تاسیس نظام اسلامی نیز، چنان گستره ای داشته است!
دشمن یکی از کانون های مهم نظریه پردازی سیاست دینی را شناخته و در پی نابودی آن بود، هر چند که نهایتا در وصول به این هدف، طرفی نبست! او اما در آن سالیان، به این شلتاق گسترده بی اعتنا می نمود و تنها ادای وظیفه را می جست! اهل معامله نبود که اگر می بود، می توانست عرش نشین رنگین نامه های اصلاح طلب شود و مگر عمله جنگ روانی، افرادی که نیم از هزارِ دانش مصباح را نداشتند، را به عرش نرساندند؟...
برافروزندگان شعله هدایت و شکنندگان جو فریب و تزویر، در پی مرگ حیاتی جاوان را می آغازند. افرادی بیشتر را در سپهر روشنگری خویش جای می دهند و از بسا آنان که بعدها می آیند، همچنان دستگیری خواهند کرد. علامه مصباح، از دیروز بر ستیغ جاودانه گی قرار یافته است. یادش گرامی باد.