اگر دقت کنیم، شباهت زیادی میان دوران دفاع مقدس و این ایام، و همچنین میان آن جنگ نظامی و این جنگ اقتصادی خواهیم یافت.
صنعت دفاعی ایران پیش از انقلاب اسلامی، یک صنعت کاملا وابسته به واردات بود. در محاسبات دشمن، معنی این وابستگی این بود که اگر یک جنگ به ایران تحمیل شود و همزمان، جلوی صادرات سلاح به ایران گرفته شود، کار جمهوری اسلامی تمام است.
چه جنگ سلاح می‌خواهد و کشوری که صنعت دفاعی بومی ندارد، در صورت تحریم تسلیحاتی محکوم به شکست در جنگ است. اما آنچه در هشت سال دفاع مقدس رخ داد، همه محاسبات دشمن را بهم ریخت. انقلاب ملت ایران، نه تنها در جنگ شکست نخورد، بلکه همین جنگ فرصتی شد که جهاد خودکفایی نظامی کلید بخورد و ایران طی چند دهه، تبدیل به یک قدرت بزرگ نظامی شود.
تحریم‌های اقتصادی نیز در همین چارچوب محاسباتی قرار دارند. تصور دشمن این است که الگوی مصرفی جامعه ایران، یک الگوی وابسته به واردات است و اگر با تحریم، این الگوی مصرفی دچار اخلال شود، یک بحران اجتماعی ایجاد خواهد شد، به تقابل مردم و حاکمیت دامن خواهد زد و کار جمهوری اسلامی تمام خواهد شد؛ تا سلطه آمریکا بر ایران که در دوره پهلوی برقرار بود، احیا شود.
در دوره جنگ اقتصادی، دقیقا مانند دوران جنگ نظامی، پیاده نظام دشمن در داخل وظیفه القای ناامیدی و ما نمی‌توانیم و تجویز مذاکره و عقب‌نشینی را دارد. با رجوع به دهه شصت، می‌توان ادبیات فراوانی از جریان لیبرال به ویژه طیف آقای بازرگان و نهضت آزادی در این حوزه یافت.
راه پیروزی نیز، همان راه دفاع مقدس است. اولا باید بدانیم دقیقا مانند جنگ نظامی که ما را تبدیل به قدرت نظامی کرد، این جنگ اقتصادی نیز ان‌شاءالله ما را به قدرت اقتصادی تبدیل خواهد کرد. ثانیا فریب جریان لیبرال را نخوریم و اسیر القائات و تجویزهایش برای عقب‌نشینی و مذاکره نشویم. ثالثا دقیقا مانند دفاع مقدس، همه برای این پیروزی بسیج شویم. رابعا یادمان نرود رمز پیروزی در دفاع مقدس، عبور از مدیریت لیبرال بنی‌صدری به مدیریت انقلابی بود. این مورد اخیر، کاملا در حوزه اختیار ما مردم است.
منبع : حامیان ولایت
