استیضاح روحانی «آری»یا «نه »؟

مهم ترین ادله مخالفین استیضاح به شرح زیر است:
 استیضاح به مصلحت جامعه نیست. ما الان خلاء اقتصادی داریم با برکناری دولت خلاء سیاسی ایجاد خواهد شد.

 فقط یکسال از عمر دولت باقیمانده و ارزش این هزینه را ندارد.

 بعد از روحانی، جهانگیری سکان دولت را در اختیار می گیرد بهتر است خود روحانی بماند.

 بخاطر بیماری کرونا، امکان برگزاری انتخابات زودهنگام فراهم نیست.

استیضاح روحانی یک نوع خلیفه کشی است و نباید استیضاح رؤسای جمهور باب شود.

چه تضمینی وجود دارد دولت بعدی بهتر عمل کند؟

 روحانی و اصلاح طلبان بدنبال استیضاح هستند تا پیروز از میدان بیرون شوند و طلبکار باقی بمانند و تازه در انتخابات بعدی پیروز می شوند.

 بررسی هر کدام از این دلایل فرصت دیگری می خواهد؛ اما چند نکته:
طی 40 سال اخیر بعد از ابوالحسن بنی صدر، برای اولین بار است که عدم کفایت سیاسی رئیس جمهور در اذهان عمومی مردم و رسانه ها در این سطح مطرح شده؛ این یعنی عموم مردم و احزاب و رسانه ها عملکرد دولت دوازدهم را ناکارآمد و پراز خبط و خطا می دانند و پذیرش استیضاح رئیس جمهور در اذهان عمومی مسئله ای عجیب و غریب و دور از انتظار نیست و آمادگی برای آن وجود دارد و قطعاً هیچ مشکل امنیتی، نظام را تهدید نمی کند. محبوبیت این رئیس جمهور به زیر 5 درصد کاهش پیدا کرده.

 حتی حامیان و طرفداران روحانی موضع تقابلی علیه بحث استیضاح نداشته و ندارند و کسی حاضر نیست از عملکرد دولت دفاع کند.

 اطمینان رؤسای جمهور از عدم استیضاح، همیشه برای آنها حاشیه امنی ایجاد کرده که به انتقادات و مطالبات و سؤالات ملت و منتقدین گوش فرا ندهند. وقتی اطمینان داشته باشند هرچقدر عملکرد پرخطایی داشته باشند باز استیضاح نخواهند شد به آن راه غلط ادامه می دهند. لذا اساساً استیضاح موضوعیت دارد. این تابو باید شکسته شود.

 استیضاح یک مسئله کاملاً قانونی است؛ بی نظمی یا خلاف قانون و امنیت ملی نیست.

این مجلس نمی تواند دولتی با وزرای 1000 میلیاردی را وادار به کار کردن کند. وقتی دولت، قوانین صریح را اجرا نمی کند و قریب 80 درصد انحراف از بودجه دارد، وقتی دستورات صریح رهبری را اطاعت نمی کند دستورات این مجلس را اجرا می کند؟!

 طبق اصل 131 قانون اساسی، درصورت عزل رئیس جمهور، جهانگیری معاون اول با موافقت رهبری اختیارات و مسئولیت های وی را بر عهده می گیرد و شورائی متشکل از رئیس مجلس و رئیس قوه قضائیه و معاون اول رئیس جمهور موظف است ترتیبی دهد که حداکثر ظرف مدت پنجاه روز رئیس جمهور جدید انتخاب شود. جهانگیری و روحانی یکی اند. ترسی ندارد.

 اینکه می گویند اصلاح طلبان از استیضاح استقبال می کنند ضعیف ترین استدلال است! در رأس این جریان اینگونه نیست همه شان خوب می دانند استیضاح این رئیس جمهور یعنی آبروریزی برای آنها! باید این ننگ تا ابد بر پیشانی شان بماند.

شاید دولت بعدی نتواند مشکلات را حل کند. اما یکسال برای کشور هم یکسال است! یک چهارم عمر یک دولت است! ما سالهاست در «وضعیت بی دولت» قرار داریم. قطعاً بهتر است هر چه زودتر دولت جدیدی تشکیل شود. دولت جوان و حزب اللهی قطعاً حلال مشکلات است.

 آیا رهبری مخالف استیضاح است؟ معتقدم خیر؛ چقدر برخی ضعیف التحلیل اند که منتظرند رهبری دستور استیضاح را صادر کند!!! ایشان فرمودند که معتقد است «دولت ها باید تا روز آخر کار کنند». ولی منظور این بود که دولت ها در سال آخرشان معمولاً سست و بی انگیزه می شوند. کمااینکه ایشان در دیدارهای سال آخرِ تمام دولت های قبلی نیز می فرمودند در سال آخر بی انگیزه نشوید و تا روز آخر کار کنید. خطاب به نمایندگان مجلس در تمامی دوره ها هم فرموده اند مبادا سال آخر سست و بی انگیزه شوید بلکه تا روز آخر کار کنید.

دوستانی که نکته بنده را باور ندارند بروند فیلمِ همین دیدار رهبری با نمایندگان را مجدد ببینند. منظور رهبری همین نکته است. ایشان در همین دیدار به صراحت می گویند: «سؤال، تفحّص و امثال اینها [استیضاح و...] که در قانون آمده، اینها حقّ شما است، بایستی انجام بدهید. امّا توهین نه، دشنام نه، نسبتِ بدون علم نه؛ اینها حقّ شما نیست و بعضی ‌اش حرام شرعی هم هست و جایز نیست... تفکیک کنید بین آنچه وظیفه ‌ی شما است و آنچه ممنوع است برای شما...».

 در پایان؛ تحلیل ما این است که استیضاح رئیس جمهور یک ضرورت است؛ اما آیا مجلسی که در ماجرای رداعتبارنامه تاجگردون دو شقه شده، توان دارد؟ به نظر پاسخ منفی است!
 

منبع : حامیان ولایت