چهار سال به صورت متناوب به سوریه می‌رفت و می‌آمد اما آخرین بار پیش از اینکه سوار هواپیما شود آرام به همسرش «رعنا خاکزاد» گفته بود که این بار دیگر برنمی‌گردم و به همسرش هم سفارش کرده بود که مراقب دخترانش «زینب» و «ریحانه» باشد و شاید از دلش گذشته بود که شاید نتواند تولد نوه‌اش را ببیند.
همسر شهید مهرداد در مصاحبه‌ای گفته بود: «همیشه دعا میکردم میگفتم خدا نکند تو به مرگ عادی از دنیا بروی... واقعا حیف بود که ایشان به مرگ طبیعی از دنیا برود. وقتی می‌دیدم که اینقدر آدم خوبی است، اینقدر به اهل بیت ارادت دارد، اینقدر طالب شهادت است، میگفتم خدایا خودت هوایش را داشته باش، نگذار آرزو به دل بماند. حتی این مرخصی آخرش که تهران بود با هم رفتیم بهشت زهرا(س) قطعه 50 که شهدای مدافع حرم هستند. حاج آقا دفعه‌های قبل هیچوقت جلو نمی‌آمد ، همیشه از همان دور فاتحه میخواند. من هم ه
میشه میرفتم سر مزار دوستان شهیدش مثل شهید علیرضا مرادی میگفتم مراد حاج آقای ما را هم بدهید دیگر... این سری که رفتیم بهشت زهرا، همسرم آمد جلو، درست زیر پای شهید مرتضی کریمی نشست و فاتحه خواند و الان هم همانجا مزارش شده است. انگار که خودش میدانست این قطعه از بهشت زهرا نصیب او میشود.»
وی سرانجام 22 تیر سال 1396 در تدمر سوریه به شهادت رسید.
