سه شنبه 04 آذر 1404 - Tue 25 Nov 2025
  • آتش‌بسی که آتش‌بس نیست

  • آقای پزشکیان! مراقب «‌بازی در دو نقش» باشید!

  • مراسم شام شهادت حضرت زهرا(س) با حضور رهبر انقلاب برگزار شد +فیلم

  • نخست وزیربعدی عراق و رقابت تهران–واشنگتن؛ آیا السودانی می‌ماند؟

  • پوتین با جام جهانی جدید به جنگ فیفا آمد

  • هشدار انصارالله به بن‌سلمان درباره ماجراجویی جدید

  • اولین شب مراسم عزاداری ایام شهادت حضرت فاطمةالزهرا (س) بیت رهبری

  • پرواز ایلوشین برای مهار حریق الیت

  • شکست پروژه هژمونی آمریکا؛ متحدان در بی‌ثباتی، رقبا در اقتدار

  • شهیدی که دور از چشم رزمندگان زباله جمع می‌کرد +عکس

  • لحظه‌ای از ارتقای قدرت دفاعی غافل نیستیم

  • وحشت رسانه صهیونیستی از رفتار مقتدرانه ایران در تنگه هرمز

  • بارش برف و باران در استان‌های غربی کشور

  • مراسم یادبود همایون ارشادی

  • واکنش مشاور روحانی به یک خبر و پاسخ کیهان

  • تصمیم تاریخی امام خامنه‌ای چگونه ایران را یک قدرت جهانی کرد؟ +عکس

  • لگدمال‌کردن پرچم اسرائیل اونم تو جام جهانی شمشیربازی ،

  • وضعیت سد امیرکبیر - ۱۹ آبان

  • صحن علنی مجلس - 20 آبان

  • تلف شدن یکد قلاده ببر الیمالات نور در مازندران

  • درباره ما

    حامیان ولایت امروز یک سنگر است در خاکریز اول نبردی که آن را «جنگ نرم» می‌خوانند و اگر حق مدد فرماید برای حراست از فردای ایران اسلامی این سنگر را تبدیل به قرارگاهی خواهیم کرد تا جانانه از فرهنگ آسمانی این مرز و بوم حراست نماییم.

    در فرمول قدرت دنیای امروز، رسانه‌ها کارکرد ماشین جنگی دیروز را پیدا کرده‌اند. این رسانه‌ها هستند که گلوله‌های جریان‌ساز شلیک می‌کنند و به جای به زانو درآوردن ارتش حریف، تسلط بر افکار عمومی یک ملت را هدف قرار داده‌اند.

    امروز حتی آنانی که از دور هم دستی بر آتش رسانه دارند به نیکی دریافته اند بزرگترین دیکتاتوری عصر جدید در انسدادی است که برای تغییر و گشایش افق‌های جدید ایجاد شده است و کمتر کسی را جرأت اجتهاد در برابر غرب است، همه در برابر تابوهای تراشیده شده و افق‌های مجازی، کلاه به احترام برداشته‌اند. در دوران تحجر جدید، هیچ‌کس را فرصت و جرأت تفکر نیست و با غربالی ریزبافت و تنگ‌چشم، ساحت تفکر را به تسلیم و عصر امروز را به عصر ترجمه و تفسیر کشانده‌اند.

    سیستم عصبی جوامع امروز در دست رسانه‌ها و اصحاب رسانه است. اگر استراتژی رسانه‌ای نداشته باشیم، برایمان استراتژی می‌نویسند، اگر ایده نداریم، برایمان ایده می‌نویسد و اگر فکر نکنیم، برای ما فکر می‌کنند. آنها سخت به دنبال صندلی‌های خالی هستند. اگر صندلی خالی فرهنگ و اندیشه را خالی بگذاریم دیگرانی هستند که بر آن تکیه زنند و ما را اسیر ریل‌گذاری‌های مجازی کنند.

     می‌توان با همه بود و با همه همراه شد و با کنار گذاشتن مهمیز نقد و اعتراض، محبوب دل‌ همگان شد. می‌توان کلی‌گویی‌های دبستانی کرد و به احترام تابوهای تراشیده شده کلاه مبارک را برداشت، می‌توان در یک بازی تمام‌عیار جمعی، عده‌ای گرم‌ شوند، عده‌ای سرگرم و گروهی دیگر هم به تماشای این گرم شدن‌ها و سرگرم‌شدن‌ها بنشینند، آنگاه دیگر از ملامت ملامتگران خبری نخواهد بود.

    رسانه را می‌توان در ردیف تفریحات سالم هم تعریف کرد و با تبدیل آن به یک مؤسسه انتفاعی به حواشی حقیقت پرداخت و خرمن امتیازات را هم در پای این رسانه بی‌رگ و به اصطلاح بی‌طرف سرازیر کرد. می‌توان اصلاً جدی نبود و همه‌چیز را در سرگرمی و تفریح و تفنن خلاصه کرد. می‌توان در ردیف روشنفکران و فاضلان حرفه‌ای بود و از صحنه‌های دفاع از حقیقت غایب بود.

    پروردگارا، به ما صدق و صفا و صداقت و راستی و راستگویی و اخلاص عطا فرما، چرا که امیر ما فرمود:«و لما رأی الله صدقنا انزل علینا النصر»