تشکل اصلاح‌طلب «مجمع روحانیون مبارز» به مناسبت حوادث فتنه‌بار اخیر و اغتشاشاتی که طی یک هفته اخیر در کشور رخ داد؛ بیانیه مهمی را صادر کرده است.
در بخشی از این بیانیه می‌خوانیم: حوادث تلخ روزهای اخیر در نقاط مختلف کشور نشان داد که عناصر فرصت طلب و عوامل آشوبگر با سوء استفاده از اجتماعات و اعتراضات آرام مردمی با ایجاد آشوب، ناامنی، تخریب اموال عمومی، اهانت به مقدسات دینی و ملی و حتی قتل انسان‌های بیگناه، اهداف پلید دشمنان را دنبال می‌کنند و در حقیقت با اینگونه اقدامات در مسیر ابراز و تحقق مطالبات واقعی مردم انحراف ایجاد کرده و موجب زیان مضاعف بر کشور و جامعه می‌گردند و لذا هوشیاری و مراقبت عموم ملت شریف ایران و تمامی دلسوزان و علاقمندان به پیشرفت، امنیت و آرامش کشور ضرورتی اجتناب ناپذیر برای گذر از این دشواری‌هاست.
مجمع روحانیون مبارز همچنین تأکید می‌کند: بلافاصله پس از بروز اولین تجمعات و اعتراضات مردمی دشمنان قسم خورده و کینه توز ملت ایران و در رأس آنها آمریکا و عوامل زبون آنان همچون تروریستهای منافق و برخی مزدوران منطقه‌ای آنان به حمایت و تشویق آشوبگران و اقدامات خشونت بار آنان پرداختند و عمق فریبکاری خود در ادعای دموکراسی و دلسوزی برای مردم ایران را به نمایش گذاشتند.
در بخش دیگری از این بیانیه نیز آمده است: مردم فهیم و رشید ایران هرگز جنایات و دشمنی این فریبکاران فرصت‌طلب را از آغاز انقلاب، دوران جنگ تحمیلی، و تحمیل تحریمهای غیر انسانی و دیگر اقدامات دشمنانه فراموش نخواهد کرد و به خواست خداوند حل مشکلات و تأمین خواسته های بحق خود را با روشهای اصلاح‌طلبانه و با تکیه بر وحدت و همدلی داخلی و ملی تحقق خواهد بخشید.[۱]
*آنچه که در این بیانیه آمده است، موضعی سنجیده در مقابل یک فتنه شوم ارزیابی می‌شود.
موضعی پخته از سر تحلیل درست صحنه و فهم کامل اوضاع کشور که تلاش دارد خود را بعنوان یک مخالف ناامنی و تخدیش اوضاع مردم، کشور و نظام اسلامی جلوه دهد.
صد البته تمام فعالان سیاسی، نهادهای امین کشور و مردم ایران نیز از چنین مواضعی استقبال می‌کنند و می‌توان چنین مواضعی را از جانب هر گروه، طیف و جناح سیاسی به فال نیک گرفت.
اما این موضع سنجیده مجمع روحانیون مبارز یک جای سؤال بزرگ و به عبارتی یک جای خالی هم دارد... که اگر پاسخ و کلمه مناسبی برای آن یافت نشود؛ سنجیدگی موضع اخیر این تشکل اصلاح‌طلب را زیر سؤال می‌برد و آنرا نوعی دورنگی سیاسی معرفی می‌کند.
آن سؤال بزرگ و آن جای خالی نیز سنجیدگی موضع اخیر مجمع روحانیون نسبت به آشوب و بلواهای اخیر در مقابل مواضع همین تشکل و کارنامه اعضای آن در فتنه سال ۸۸ است.
*نگاهی به کارنامه مجمع روحانیون در فتنه سال ۸۸/ بیانیه ۹۶ را باور کنیم یا بیانیه‌های سال ۸۸ را؟!
این تشکل اصلاح‌طلب یکی از تشکل‌های فعال در فتنه آن بود به نحویکه در قالب بیانیه‌هایی در جریان فتنه؛ خواستار «ابطال انتخابات» نیز شد.
مجمع روحانیون در روز ۲۴ خرداد سال ۸۸ نیز طی بیانیه‌ای تأکید کرد: «در این انتخابات صرف‌نظر از نتیجه‌ای که معلوم شد، آنچه موجب تأسف و نگرانی بیشتر است اعمال نوعی مهندسی آراء گسترده در این دوره است...ما و هواداران پرشور و با شعور جناب میرحسین موسوی ضمن حفظ هوشیاری و پرهیز از هر عملی که به تشنج بینجامد و به سرکوب‌گران بهانه دهد، مهندس موسوی عزیز را تنها نخواهیم گذاشت.»
جالب آنکه تشکل مذکور در ۳۰ خرداد سال ۸۸ فراخوان راهپیمایی هم داد اما یکساعت قبل از آغاز تظاهرات، بنا به دلایلی، بیانیه‌ای داد و اعلام کرد که دیگر برنامه‌ای ندارد ولی مسئولیت حفظ امنیت مردم به عهده دولت و مسؤلان امنیت کشور است!
از دیگر رفتارهای مجمعی‌ها در آن سال بیانیه‌ای بود که در ۱۳ مردادماه همان سال دادند و دادگاه متهمان دستگیر شده در فتنه را یک صحنه نمایش توصیف کردند.
مجمعی‌ها در آذرماه همان سال، یعنی ۶ ماه پس از انتخابات در بیانیه دیگری نوشتند: «ما به آن افراد و گروه اندک که خواسته‌ها و شعارهای خود را از مردم جدا کرده‌اند توصیه می‌کنیم که شما هم به صفوف اکثریت عظیم دانشجویان بپیوندید که خواست آنان خواست اکثریت عظیم مردم ایران است.»[۲]
البته به این طومارهای عجیب و غریب بایستی رفتارهای اعضای مجمع را نیز اضافه کرد.
«محمدعلی ابطحی» از جمله اعضای این مجمع بود که در فتنه سال ۸۸ دستگیر شد و ماجرای اعترافات او در دادگاه مبنی بر اینکه «تقلّب اسم رمز آشوب بود» در ذهن تاریخ مانده است.
مجید انصاری، دیگر عضو مجمع روحانیون است که همان سال رسماً در میان اغتشاشگران حضور یافت و هم‌او بود که زمانی در تأیید ادعای سخیف شیخ مهدی کروبی مبنی بر تجاوز به زندانیان گفته بود: با کمال تأسف اینها صحت دارد و آدم باید به قول امیرالمومنین (ع) آرزوی مرگ کند که در جمهوری اسلامی کار به اینجا برسد که چنین فجایعی رخ دهد... نه یک مورد بلکه متعدد بوده است![۳]
و اما عضو مبرّز مجمع روحانیون مبارز یعنی لیدر اصلاح‌طلبان نیز کسی است که از او با عنوان ضلع سوم فتنه و کسی یاد می‌شود که در وقوع این رخداد هولناک سهمی بسزا داشته و البته هنوز هم حاضر به عذرخواهی نیست.
او به دلیل نقش مهمی که در قوام فتنه ایفا کرد و به دلیل استنکاف از «عذرخواهی رسمی» در این زمینه؛ هنوز که هنوز است و ۸ سال پس از فتنه ۸۸ نیز در انزوای سیاسی به سر می‌برد و رهبر معظم انقلاب و سران بصیر نظام حاضر به ملاقات و پذیرفتن او نیستند.
لیدر اصلاح‌طلبان اگرچه طی ۸ سال گذشته بارها در جلسات خصوصی چیزی به نام تقلّب در انتخابات سال ۸۸ را انکار کرد، به رهبری نظام نامه نوشت و حتی در انتخابات مجلس نهم که توسط اصلاح‌طلبان و در اعتراض به انتخابات ریاست‌جمهوری تحریم شده بود نیز شرکت کرد؛ اما او هنوز هم از کاری اصلی که نظام و مردم از او انتظار دارند؛ «عذرخواهی رسمی» اِبا می‌کند و همین رفتار سبب ادامه انزوای سیاسی او شده است.
*از آن مجمع روحانیون تا این مجمع روحانیون/ بدهکاری بزرگی که با «عذرخواهی رسمی» پرداخت می‌شود نه به وسیله بیانیه!
بیانیه اخیر مجمع و آنچه که از رفتارهای مجمع در فتنه سال ۸۸ به آن اشاره کردیم؛ طبیعتا مجمعی‌های اصلاح‌طلب را در مقابل یک «چرا» بزرگ قرار می‌دهد.
و آن اینکه چرا در سال ۸۸ حاضر نشدند بیانیه‌ای مثل آنچه در قبال فتنه اخیر گفتند را بگویند؟!
چرا اغتشاشگران آن روزها «خداجو» بودند و اغتشاشگران این روزها «آشوبگر»؟!
و چرا روحانیون اصلاح‌طلب مجمع در روزهای سال ۸۸ هم مثل همین روزها ردّ پای دشمن را نمی‌دیدند و طبق منویات آن حرکت می‌کردند؟!
پاسخ این چراها را باید از اعضای مجمع پرسید اما چیزی که به شدت در این میان خود را به رخ می‌کشد و بیانیه مطلوب جدیدالانتشار مجمعی‌ها را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد این است که میان بیانیه ۹۶ و بیانیه‌های ۸۸ از زمین تا آسمان فرق و فاصله است.
و این فاصله پُر نمی‌شود مگر اینکه مجمع روحانیون مبارز و اعضای اصلاح‌طلبش بدهکاری خود به مردم و نظام در قبال فتنه سال ۸۸ را رسماً بپردازند و عذرخواهی کنند. بدیهیست مادام که این عذرخواهی صورت نگیرد تمام دوستی‌ها بر باد هستند و آشوبگران فتنه اقتصادی ۹۶ همان خداجویان فتنه انتخاباتی سال ۸۸ به روایت فتنه‌گران خواهند بود.
منبع : حامیان ولایت
