به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت»
منصوره جاسبی: محله درخونگاه از محله های قدیمی تهران با آن کوچه پس کوچه های تو در توی خود، در یکی از روزهای سال ۱۳۳۸ شاهد به دنیا آمدن فرزند پسری در خانواده دین شعاری بود که سال ها بعد در حالی که جوانی ۲۸ ساله بود در روز عید قربان به شهادت رسید.
اسم این فرزند پسر را محسن گذاشتند.
محسن در جمع خانواده ای مذهبی رشد کرد و بزرگ شد و رفتار و اعتقادات بزرگترها، او را محب اهل بیت علیهم السلام بار آورد تا جایی که وقتی به سن ۱۳- ۱۴ سالگی رسید، هیاتی به نام شهدای کربلا راه اندازی کرد.
روزهای جوانی محسن مصادف بود با ایام اعتصابات و تظاهرات مردم علیه رژیم پهلوی و محسن هم همپای دیگر مردمان از هر فعالیتی علیه رژیم استقبال کرد.
همین روزها بود که او به همراه برادرش در پزشکی قانونی مشغول به کار شد و حدود شش ماه شبانه روزی در کار جابه جایی پیکر مطهر شهدا شرکت داشت.
انقلاب که به پیروزی رسید، امام از سربازان خواست تا به پادگانها برگردند و محسن از اولین نفراتی بود که خود را به پادگان معرفی کرد.
حاج محسن در پادگان برای سربازان برنامه شناخت ایدئولوژی گذاشته و به آگاهی بخشی بچه هایی که در انجام واجبات دچار سستی شده بودند، کمک می کرد.
سال ۶۰ بود که محسن وارد سپاه شد و با پیوستن به جمع رزمندگان اسلام، مسئولیت گردان تخریب لشکر ۲۷ حضرت رسول(ص) را پذیرفت.
محسن برای اولین بار در سال ۶۳ به خانه خدا مشرف شد اما زمانی که قرار بود برای بار دوم در سال ۶۶ به این سفر مشرف شود به دلیل مسئولیتهای سنگینی که در جبهه داشت، از سفر منصرف شد ولی همان روزها به شهادت رسید.
عملیات های طریق القدس و کربلای یک شاهد حضور دلاورانه او بودند.
پانزدهم مرداد سال ۶۶ که مصادف با عید قربان بود، حاج محسن به هنگام خنثی سازی مین ضد تانک در سردشت به شهادت رسید و جان خود را در منای عشق قربانی کرد.
پیکر مطهر حاج محسن در قطعه ۲۹ بهشت زهرا(س) به خاک سپرده شد.
