به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از سینمافا:
به قول حافظ: این راه را نهایت صورت کجا توان بست؟
جادهخاکی در اجرا، به لطف بازیگران درجه یکی که انتخاب کرده چیزی برای داشت و برداشت ایدهی اینجایی و پر اهمیتش کم ندارد. تیم بازیگری به قدری توانمند ظاهر شده است که گاهی اضافهکاریهای نویسنده در پردازش طنزگونهی دیالوگها به چشم نمیآید. پناتهآ پناهیها، حسن معجونی و رایان سرلک به قدری با شخصیت تعریف شده همخوانی دارند که گویی همهی کنشها و واکنشها، بداهه و در دل لحظه اتفاق میافتد. طراحی و اجرای قابهای تصویر مینیمال (که به لطف عوارض طبیعی شمال غرب کشور به نظر نمیرسد چندان کار دشواری بوده باشد)، متناسب با فضای درام اتفاق افتاده و با همنشینی موسیقی، به شدت در خدمت تفسیر مخاطب از روند پیشرفت قصه است. انتخاب و اجرای ترانههای آشنا و غنیای که سالها عواطف مشترکی بین شنوندگان ایرانی ایجاد کرده است، برای سکانسهای مهم فیلم، اقدامی هوشمندانه بوده است که حتما پس از تماشا، کارت پستالی از این فیلم را هم به خاطرات مخاطبان آن آهنگها الصاق میکند. مخاطب خارجی نیز میتواند با ریتم روشن ترانهها ارتباط برقرار کند و خودش را برای دقایقی سرگرم تحلیل معادلات درونی شخصیتهای فیلم کند.
میتوان امیدوار بود که پناه پناهی در ادامهی مسیر فیلمسازیاش، راه درستی که پیش گرفته است را با قدرت ادامه دهد چرا که شرایط ساخت اثری مثل جادهی خاکی، هیچ موقع سختتر از چیزی که تجربه کرده است، نخواهد شد.