به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، ابوالفضل دوست‌محمدیان از دانشجویان خارج از کشور در دوران مبارزه علیه رژیم پهلوی بود که در آستانه حوادث تابستان 1357 به ایران می‌آید و می‌کوشد تا با تهیه فیلم و تصویر واقعیت‌هایی از نهضت اسلامی ایران را برای آگاهی مردم جهان مخابره کند که این فعالیت‌ها با حادثه هفدهم شهریور 1357 پیوند می‌خورد.
ابوالفضل دوست‌محمدیان که تنها فیلم وقایع آن روز را ضبط کرده است در خاطرات خود که در گنجینه تاریخ شفاهی مرکز اسناد انقلاب اسلامی ثبت و ضبط شده است در این رابطه می‌گوید: ما می‌خواستیم جنبش دانشجویی ایران در خارج از کشور و رسانه‌های گروهی خارجی واقعیت نهضت اسلامی را درک بکنند و از تعریف‌هایی که آن موقع در انقلاب می‌شد مطلع شوند. این فیلم ضرورت داشت که سریع به خارج از کشور برسد. من با یکی از دانشجوها به اسم حسین قره‌تپه که از آمریکا به ایران آمده بود و می‌خواست دوباره برگردد قرار گذاشتیم و این فیلم‌ها را به همراه چند کتاب و تعداد زیادی اعلامیه بسته‌بندی و کادوپیچ کردیم.
روزی که او می‌خواست برود رفتیم فرودگاه و باصطلاح منتظر ماندیم که ایشان از گیت رد بشود. ما به این عنوان که دیر رسیدیم، سریع رفتیم داخل و صدایش کردیم که آقا ما این کادو و شیرینی را می‌خواهیم بدهیم، یادمان رفته است. خلاصه او را برگرداندند و آمد با تشکر این‌ها را گرفت و بعد سریع رفت سوار هواپیما شد و دیگر در سیستم بازرسی نرفت.
البته ریسک کردیم. احتمال داشت که این فیلم‌ها را بگیرند و آن وقت هیچ اثری از 17 شهریور نمی‌ماند اما خوشبختانه این‌طور نشد. بچه‌ها بلافاصله این فیلم را می‌بینند و گروهی که این فیلم را ساخته و طراحی کرد که پخش کند سازمان دانشجویان مسلمان ایرانی بود که بچه‌های مسلمان درون کنفدراسیون بودند که از کنفدراسیون جدا شده بودند، حرکت اسلامی را بوجود آورده بودند و از همان موقع به شدت با این مشکلاتی که جنبش اسلامی در داخل کشور مواجه شده بود افشاگری می‌کردند.
این سازمان فیلم را بازبینی می‌کند و بلافاصله فیلم را مونتاژ می‌کنند. یک چیزی بالای 50 دقیقه فیلم بود و با اینکه فیلم کیفیت مطلوبی نداشته ولی تک تک صحنه‌‌هایش برایشان ارزشمند بود. آن فیلم را در چهار نسخه تکثیر می‌کنند و همراه با هر نسخه یک مترجم انگلیسی مسلط می‌گذارند و این فیلم را به سراسر آمریکا می‌فرستند.
گروه خاصی هم تعیین می‌شود که این فیلم را در دانشگاه‌ها نمایش بدهند. دانشجوهای خارجی خیلی علاقمند بودند که واقعیت مسائل داخل ایران را ببینند و بشنوند. این‌ها هم انگلیسی برای آن‌ها ترجمه می‌کردند که داستان چیست.
نکته جالبی که از آنجا بعداً به من خبر رسید این بود که این فیلم در آن روزهای اول در هر جا پخش شده بود اکثراً دخترها و زن‌ها از شدت ناراحتی غش کردند. خصوصاً آن قسمت آخر که در غسالخانه هست می‌دیدند نمی‌توانستند خودشان را کنترل کنند، چه ایرانی چه خارجی! اصلاً باور نمی‌کردند که این همه جنایت در ایران شده باشد. یعنی این فیلم به مقدار زیادی در افکار عمومی بین‌المللی تأثیر گذاشت که دیگر زیرآب رژیم پهلوی بطور کامل زده بشود.
در 17 شهریور آن چیزی که می‌بایست انجام می‌شد خود تهیه فیلم نبود بلکه مهم این بود که حقیقت پیام این شهدا به جامعه جهانی برسد و خوشبختانه رسید. در خارج از کشور این شهدا کار خودشان را کردند، پیامشان رفت و بعد از این قضیه تعداد زیادی از دانشجوهای ایرانی تصمیم گرفتند که به ایران برگشتند و خودشان را در خدمت انقلاب قرار دادند.
 |
