به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» در این خصوص ذکر نکاتی لازم می نماید؛
1️⃣ ساخت کانال پاناما در سال ۱۹۰۴ توسط آمریکایی ها آغاز شد و در سال ۱۹۱۵ پایان یافت.
البته قبلا فرانسوی ها کار را شروع کردند اما در اتمام آن ناتوان بودند.
2️⃣ این کانال ۲ اقیانوس اطلس و آرام را به هم پیوند می دهد و روزانه به طور متوسط حدود ۵۰ کشتی سنگین اعم از نفتکش و تجاری از آن عبور می نمایند و یکی از مهمترین آبراه های دنیا برای آمریکا به شمار می رود.
3️⃣ این کانال از اساس برای منافع آمریکا احداث شد و کنترل آن نیز تا سال ۱۹۷۷ به طور کامل در اختیار ایالات متحده بود اما با توافق کارتر- توریخوس ، پانامایی ها توانستند کنترل آن را بر عهده گیرند.
4️⃣ حضور نیروی دریایی ارتش ایران از لحاظ راهبردی این پیام را مخابره می کند که نقش و جایگاه نظامی جمهوری اسلامی ایران منحصر به منطقه غرب آسیا و خلیج فارس و دریای عمان نیست و این کشور در حال گذار از بازیگر منطقه ای به یک قدرت بزرگ و با گستره عملیاتی جهانی است.
5️⃣ ایران سعی دارد با اینکار در حیات خلوت آمریکا حضور یابد و علاوه بر ماموریت های شناسایی و رصد ، حضور خود را در نقاط حساس و تاثیرگذار دنیا تثبیت نماید و از آن طی سالهای آتی در معادلات بین المللی بهره ببرد .
6️⃣ از لحاظ فنی و نظامی داشتن شناورهایی که بتوانند از خلیج فارس و دریای عمان تا اقیانوس اطلس و آرام (که تلاطمات بسیاری دارد ) طی مسافت کنند (آنهم در شرایط تحریم تجهیزاتی)، بسیار حائز اهمیت بوده و حاکی از قدرت فنی مهندسان ایرانی است.
7️⃣ از لحاظ ژئوپلیتیکی، صرف حضور در تنگه های مهم دنیا ، قدرت تاثیرگذاری ایران بر معادلات بین المللی را گوشزد می کند و سطح و جایگاه جمهوری اسلامی را در جهان بالا خواهد برد و ایضا پرستیژ سیاسی این کشور را به نحو محسوسی ارتقا می دهد .
آلفرد ماهان استراتژیست معروف آمریکایی، نقش و جایگاه قدرت دریایی را در معادلات جهانی و تحصیل منافع ملی کشورها مورد بررسی قرار داده بود و جمهوری اسلامی نیز در سالهای اخیر استراتژی دریایی خود را بر گسترش کمی ، کیفی در نقاط راهبردی دنیا اعلام کرده است.
8️⃣ شاید این سوال پیش بیاید که با توجه به قدرت نظامی آمریکا ، در شرایط تنش، شناور نظامی ایران چه کاری می توانند انجام دهند ؟
9️⃣ البته با توجه به این که از لحاظ حقوق بین الملل ، حضور در آبهای آزاد برای کشورها مانعی ندارد ، اقدام ایران با مانع حقوقی مواجه نمی گردد اما از جنبه سیاسی، نوعی دهن کجی و قدرت نمایی به ایالات متحده ارزیابی می شود و با افزایش قدرت جمهوری اسلامی ایران طی دهه های آتی ، بعید نیست نقش و جایگاه نیروی دریایی ارتش از شناسایی و رصد در این آبراهه، شامل موارد دیگری نیز گردد.
با توجه به نزدیکی جغرافیایی ونزوئلا به تنگه پاناما و همچنین روابط نزدیک دفاعی تهران-کارآکاس ، شناورهای ایرانی برای امور پشتیبانی و لجستیک از یک پایگاه قابل اطمینان در آن کشور برخوردار خواهند بود و همین امر یک مزیت استراتژیک برای نیروی دریایی ارتش ایران است.