برنامه هایی که عمده هدف آن ها تغییر نوعِ نگاه جهانی به عربستان از کشوری بسته و افراطی، به کشوری مدرن و به ظاهر پیشرفته و در عین حال تبدیل کردن آن به یک قطب ورزشی در خاورمیانه و جهان است. مساله ای که می تواند تا حد زیادی توجهات بین المللی را از نقض گسترده حقوق بشر در عربستان سعودی و دیگر جرایمی که رژیم سعودی آن ها را مرتکب می شود اما مایل به نمایان شدنشان نیست، منحرف سازد.
پایگاه خبری مدرن دیپلماسی در گزارش خود می نویسد:
« "کریستیانو رونالدو" ستاره فوتبال جهان به تازگی با قراردادی 2.5 ساله به ارزش 241 میلیون دلار، به باشگاه النصر عربستان که یک باشگاه دولتی در این کشور به حساب می آید، پیوسته است. انتقال رونالدو به النصر، رکوردِ بیشترین دستمزد دریافتی از سوی یک ستاره فوتبال در تاریخ را نیز شکسته است. پیشتر، باشگاه پاری سن ژرمن فرانسه که در کنترل قطری ها است، در سال 2017 با "نیمار" ستاره برزیلی جهان فوتبال قراردادی را به ارزش 200 میلیون دلار به امضا رسانده بود که این قرارداد در زمان خود سنگین ترین قرارداد برای یک بازیکن در تاریخ ورزش فوتبال بود.
زمانبندی پیوستن نیمارِ برزیلی به باشگاه پاری سن ژرمن هم بسیار مهم بود زیرا این اتفاق دقیقا در زمانی رخ داد که عربستان سعودی و امارات متحده عربی به همراه شمار دیگری از دولت های عرب حاشیه خلیج فارس، کارزاری از اعمال تحریم های گسترده و محاصره قطر را در دستورکار قرار داده بودند و سعی داشتند دوحه را مجبور کنند تا سیاست های رسمی و رسانه ای خود را مطابق با آنچه مطلوب این کشورها است، تغییر داده و تنظیم کند.
با این همه، انتقال جنجالی کریستیانو رونالدو به یک باشگاه دولتی عربستان سعودی، چیزی بیش از تلاش های سعودی ها جهت پرت کردن حواس افکار عمومی بین المللی از سابقه سیاه حقوق بشری این کشور است. مسائل حقوق بشری تنها بخشی از چالش های کلان و بزرگی هستند که عربستان سعودی با آن ها دست به گریبان است. اگرچه که این مسائل توجه بیشتری را به خود جلب می کنند.
واقعیت این است که عربستان سعودی مدتی است سعی دارد تصورات سنتی از خود را در هم شکند و دیگر در مقام کشوری که روند معادلات در آن مرموز است و از حیث فکری و عقیدتی نیز کاملا بسته و افراطی است، در مجامع بین المللی برای افکار عمومی معرفی نشود.
در این راستا، محمد بن سلمان ولیعهد عربستان سعودی جهت آنچه وارد کردن کشورش به قرن بیست و یکم، متنوع سازی اقتصاد عربستان، تامین خواسته های جمعیت جوان عربستان، و تضمین بقای رژیم سعودی عنوان کرده و می کند، اصلاحات ظاهری و نمایشیِ اجتماعی و اقتصادی زیادی را در عربستان به اجرا گذاشته است. این در حالی است که همچنان حوزه سیاسی عربستان ماهیتی بسته و به شدت محافظه کار دارد.
در این چهارچوب، می توان نقش کریستیانو رونالدویِ 37 ساله را نیز در طرح و برنامه های بن سلمان به خوبی متوجه شد. ورزش و به خصوص فوتبال که محبوب ترین سرگرمی در جهان است، نقش و وزنی مهم در قالب چشم انداز راهبردی 2030 محمد بن سلمان دارد.
بن سلمان به دنبال پیشبرد طرح های جنجالی در عرصه ورزش عربستان به مثابه بخشی از توسعه صنعت سرگرمی در کشوری است که پیشتر به هیچ عنوان با این قبیل حوزه ها(نظیر صنعت سرگرمی) سرِ سازگاری نداشت. از این منظر، پیوستن رونالدو به یک باشگاه دولتی عربستانی به بن سلمان کمک می کند تا کشورش از چشم و هم‌چشمی‌ها و رقابت های حاکم میان کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس عقب نماند و مثلا در پسِ کشورهایی نظیر قطر و یا امارات در عرصه های ورزشی و سیاست خارجی و اقتصاد قرار نداشته باشد.
بن سلمان جهت دستیابی به اهداف کلان خود نیاز به این دارد تا عربستان سعودی را به مثابه کشوری که مدرن و از حیث بین المللی رقابت پذیر است و بیش از اینکه هویت دینی داشته باشد، هویت ملی دارد، به جهانیان معرفی کند. در این چهارچوب ماهیت فوتبال به عنوان ورزشی که توجهات مختلف و گسترده بین المللی را به خود جذب می کند و نوعی اتحاد را میان افراد با دیدگاه های مختلف ایجاد می کند سبب شده تا رژیم سعودی و شخص بن سلمان، این عرصه را عرصه ای مهم جهت پیشبرد دستورکارهای خود ارزیابی کنند. از این رو، محمد بن سلمان بیش از پیوستن رونالدو به النصر و سودی که این انتقال، نصیب این بازیکن جهان فوتبال می کند، از این مساله سود می برد.
نباید فراموش کنیم که عربستان سعودی به دنبال کسب میزبانی جام جهانی فوتبال در سال 2030 به همراه یونان و مصر نیز است. موضوعی که به حمایت چهره هایی نظیر کریستیانو رونالدو و دیگر ستاره های جهان فوتبال به شدت نیازمند است. بسیاری از ناظران و تحلیلگران بر این باورند که اقدام کریستیانو رونالدو در پیوستن به باشگاه النصر، گامی در راستای تبدیل کردن عربستان به مرکز ورزشیِ اصلی منطقه خاورمیانه است.
در این راستا، برخی معتقدند که در ادامه امکان تشکیل یک اتحادیه فوتبال متشکل از اعراب منطقه که می تواند عضوی جدید از فیفا باشد نیز وجود دارد. 12 کشور از 47 عضو کنفدراسیون فوتبال آسیا(AFC)، عرب هستند. در عین حال، 7 کشور از 54 عضو کنفدراسیون فوتبال آفریقا(CAF) نیز عرب هستند. پیشبرد این ایده با توجه به اینکه اعراب جدای از برگزاری جام جهانی قطر به دنبال ایفای نقش بیشتر و گسترده تر جهت میزبانی از رویدادهای مهم مورزشی جهان هستند و به طور خاص عربستان سعودی دارد تا امارات و قطر را در این حوزه کنار بزند، بسیار جدی ارزیابی می شود.
ماه آینده کشور مراکش میزبان جام باشگاه های فوتبال جهان خواهد بود. قطر نیز میزبان جام ملت های آسیا است(در سال 2023) و سعودی ها هم به شدت به دنبال میزبانی جام ملت های آسیا در سال 2027 هستند. البته که قطر میزبان بازی های آسیای سال 2030 است و عربستان سعودی سعی دارد که میزبانی بازی های مذکور را در سال 2034 کسب کند.
عربستان سعودی و مصر به دنبال میزبانی بازی های جام جهانی 2030 هستند و احتمال دارد که مراکش نیز به آن ها بپیوندد. اضافه بر این ها، عربستان سعودی پیشنهاد میزبانی جام ملت های آسیای زنان در سال 2026 را هم داده است. در عین حال، زمزمه هایی جهت اراده قطر و عربستان برای ارائه پیشنهاد میزبانی المپیک سال 2036 نیز مطرح می شود. با این حال بعید نیست که آن ها به صورت مشترک پیشنهاد مذکور را ارائه کنند. به همین منوال، مصر و ترکیه نیز به دنبال ارائه پیشنهادهای خود جهت میزبانی از بازی های مذکور هستند.
دراین فضا باشگاه فوتبال منچستریونایتد هم در حال رایزنی با سرمایه گذاران قطری و سعودی جهت خرید سهام این باشگاه توسط آن ها است. دیگر تیم بزرگ شهر منچستر یعنی منچسترسیتی نیز مدتی است که در کنترل امارات متحده عربی قرار دارد.
وزیر ورزش عربستان سعودی "عبدالعزیز بن ترکی آل فیصل" گفته است که از تلاش های بخش خصوصی عربستان جهت تملک باشگاه منچستر یونایتد حمایت می کند. توجه داشته باشیم که دولت عربستان سعودی پس از آنکه با استفاده از منابع صندوق سرمایه گذاری خود باشگاه نیوکاسل یونایتد را در لیگ برتر انگلستان خریداری کرد، از خرید دومین باشگاه لیگ برتری در انگلیس محروم شده است.
در این راستا، وزیر ورزش عربستان در یک مصاحبه تاکید کرده که راهبردهای کشورش در حوزه ورزش، نتایج ملموسی را به همراه داشته است. وی افزوده است: "حضور رونالدو در لیگ عربستان به این لیگ کمک می کند و در عین حال مزایای زیادی را برای اکوسیستم ورزشی در عربستان به همراه خواهد داشت و بسیاری از جوانان را نسبت به آینده روشنی که می توانند داشته باشند، امیدوار می کند. آمار و ارقام دروغ نمی گویند. زمانی که شما به میزان مشارکت افراد در رشته ورزشی نظیر بوکس می نگرید و می بینید که تعداد بوکسورها در عربستان از سال 2018 تاکنون، بیش از 300 درصد به دلیل گسترش فضای ورزشی از 6 باشگاه به 57 باشگاه، افزایش یافته، می توان روندهای مشابهی را در دیگر ورزش ها نیز انتظار داشت"».