جمعه 10 فروردين 1403 - Fri 29 Mar 2024
  • جمهوری اسلامی ایران در حمایت از فلسطین و غزه تردید نخواهد کرد/ اقدامات تبلیغاتی مقاومت فلسطین جلوتر از دشمن صهیونیستی بوده است+عکس

  • دیدار شاعران و اساتید ادبیات فارسی با رهبر انقلاب + فیلم

  • نگاهی اجمالی به سریال «اوکازیون»؛ یک کمدی دهه هفتادی

  • فراخوان مشمولان متولد سال ۱۳۸۵ برای تعیین تکلیف وضعیت خدمت سربازی

  • لزوم استمرار ساماندهی اموال تملیکی و توقیفی

  • آیا غرب، امتیاز برند تجاری داعش را خریده است؟

  • عرضه یک میلیارد دلار پوشاک توسط یک پلتفرم ترکیه‌ای در ایران

  • افکار عمومی عربستان سعودی در رابطه با عادی سازی روابط با اسرائیل چگونه است؟

  • گزارش هولناک از جنایات اشغالگران در بیمارستان الشفاء غزه

  • رونمایی از تجهیزات و تسلیحات هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران

  • زمان آغاز مرحله سوم طرح فجرانه کالابرگ الکترونیک

  • فوری/بمب نقل و انتقلات پرسپولایس در سال جدید

  • فوری/بازگشت مجدد فرهادمجیدی به فوتبال ایران

  • جزئیات از حادثه توریستی شهر کروکوس مسکو /اعلام تعداد مجروحان و کشته شدگان این حادثه + فیلم و عکس

  • واشنگتن-تل‌آویو در موضع اتهام؛ رفتار روسیه تهاجمی تر می شود ؟

  • سناتورهای آمریکایی خواستار محافظت از منافقین شدند

  • پلمب مراکز اقامتی و بین راهی در طرح سلامت نوروزی

  • زائران کربلا زیر باران بهاری دست به دعا شدند

  • قالیباف حمله تروریستی در روسیه را محکوم کرد

  • خطر پول‌پاشی در کمین توقف تورم

  • |ف |
    | | | |
    کد خبر: 260617
    تاریخ انتشار: 15/شهريور/1400 - 16:45

    برای «دهه هشتادیا» چه کار کرده‌ایم؟!

    انتشار نماهنگ «دهه هشتادیا» در فضای مجازی علاوه بر واکنش موافقان و مخالفین آن، شاید یادآور این نکته مهم و مغفول مانده باشد که در برنامه‌ریزی‌های کلان کشور در حوزه فرهنگ تا به حال چه کار و فعالیت مهمی برای این نوجوان‌ها شده است.

    برای «دهه هشتادیا» چه کار کرده‌ایم؟!

    به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت»نماهنگ «دهه هشتادیا» کاری از موسسه ماوا با حضور عبدالرضا هلالی، محمدحسین پویانفر و علی رام نورایی و براساس شعری از سعید پاشازاده منتشر شده است. این نماهنگ با ادبیات خاص نوجوانان دهه هشتادی به حال و هوای ماه محرم در میان این قشر می‌پردازد که با صدای گروه سرود وصال و مشاوره‌های سید بشیر حسینی تولید شده است.

    موسسه «ماوا» زیر مجموعه سازمان هنری رسانه ای اوج تولید این کلیپ و نماهنگ را برعهده داشته است.

    پس از انتشار این نماهنگ در فضای مجازی موافقان و مخالفان فراوانی به اظهار نظرهای متفاوتی از ساختار فنی این نماهنگ تا ابعاد فرهنگی هنری آن پرداخته اند.

    موافقان نماهنگ «دهه هشتادیا» معتقداند که اصطلاحا نباید امام حسین(ع) را اختصاصی عده ای خاص قلمداد کنیم و باید اجازه دهیم که هر گروهی و با هر عقیده ای درباره اباعبدلله با حفظ حرمت ها، به زبان خودش مدیحه سرایی کند و نباید انتظار داشته باشیم نوجوان ها و دهه هشتادیا و حتی نودیا، با اشعار فیض کاشانی ارتباط عمیق برقرار کرده و با این اشعار نوحه خوانی کنند و باید بپذیریم که این نوجوان ها زبان ارادت خودشان را دارند و اتفاقا باید از آنها حمایت کنیم تا مسیر را اشتباه نروند.

    مخالفان این نماهنگ نیز با اشاره به ساختار ضعیف این کلیپ از نظر فنی، اصولا اعتقاد دارند که این کلیپ، مخاطبان هدف محدودی را مد نظر خود قرار داده و با نشان دادن عده ای نوجوان با پوشش لاکچری، کارکرد این نماهنگ به جای تبلیغ، برعکس ضد تبلیغ شده و عملا قدرت جذب بالایی ندارد. فضای لوکس گیم نت، ظاهر و پوشش لاکچری بچه ها در نماهنگ و حضور سلبریتی ها در میان آنها، مخصوص عده ای آقازاده است که با فضای واقعی زندگی بسیاری از نوجوان های جامعه فاصله دارد.

    اگر از واکنش های موافقان و مخالفان این نماهنگ قدری فاصله بگیریم، در بین برخی دعواهای فرهنگی و سیاسی و بودجه کلانی که در بین این نهادها و مراکز به اصطلاح فرهنگی و هنری به اسم کار فرهنگی توزیع می شود، شاید نکته مغفول مانده ماجرا اهمیت برنامه ریزی های کلان برای جذب این نوجوان های دهه هشتادی و نودی باشد.

    شاید سال هاست که بیشتر ما رسانه ای ها و فعالین فرهنگی هنری به اسم جبهه انقلاب، عادت کرده ایم که فقط پشت میزهای خود نشسته و با رصد فلان آهنگ خواننده لس آنجلسی و یا فلان نماهنگ ساخت فلان موسسه فرهنگی داخلی، واکنش نشان داده و موافقت و یا مخالفت خود را علنی کنیم؛ و حتی یک بار هم نشده که از نزدیک با این نوجوان ها هم کلام شده و سعی کنیم به دنیای آنها نزدیک تر شویم.

    البته هستند این وسط عده ای که در فلان مسجد محل و یا در موسسه ای فرهنگی و بی نام و نشان و با کمترین ادعای فرهنگی همه وقت خود را وقف دنیای این دهه هشتادیا کرده اند و در کارشان نیز موفق بوده اند ولی طبیعتا به دلیل نبود بودجه های کلان و ابزار رسانه ای مناسب، چراغ خاموش به کار خود ادامه داده اند.

    شاید این نماهنگ «دهه هشتادیا» برای دوستانی که وظیفه برنامه ریزی و مسئولیت فرهنگ و هنر این ملکت را عهده داراند، تلنگری باشد تا یادشان نرود که آینده این کشور به دست همین دهه هشتادیا و نودی هاست و بازی های سیاسی آنها را از وظیفه سنگینی که بردوش دارند، منحرف نکند.

    مرتبط ها
    نظرات بینندگان
    نظرات شما