نامه دوم خادم به روحانی

جناب آقای دکتر روحانی
رئیس جمهور محترم
با سلام
احتراماً، همانطور که مستحضرید مردم عزیز ایران، تا حدود ۶ ماه دیگر، قهرمانان ملی مدعی مدال المپیک خود را، برای شرکت در مسابقات المپیک برزیل، با دعای خیر خود، بدرقه خواهند نمود. حضور موفق قهرمانان ملی در المپیک، ضمن اینکه احساس "غرور ملی" و " امید" را در بالاترین سطح ممکن، در جامعه ایجاد می‌کند؛ از بزرگترین ابزارهای تبلیغات فرهنگی و مدیریتی ملت‌ها و دولت‌ها در عرصه بین‌المللی نیز محسوب می‌شود. از اینروست که بالاترین مقامات سیاسی کشورها و مدیران بنگاه‌های اقتصادی بزرگ در هر کشور، در سال المپیک، در کنار قهرمانان ملی کشورشان قرار می‌گیرند تا با همراهی آنها در این مسیر سخت و در عین حال پرافتخار، احساس نماینده یک ملت بودن، برای کسب افتخاری ملی و ماندگار را، به قهرمانان ملی‌شان منتقل کنند.

جناب آقای دکتر روحانی! بسیاری از مدیران، مربیان، داوران و قهرمانان ملی فدراسیون‌های المپیکی کشورمان، قبلاً نیز بارها در مسابقات المپیک حضور داشته‌اند. در تمامی دولت‌های پیشین (دوره‌های ریاست جمهوری جناب آقایان رفسنجانی، خاتمی و احمدی‌نژاد)، در سال المپیک، روسای محترم جمهور وقت، با همه مشکلات و تنگناهای اجرایی دولت مربوطه، فرصت‌های ویژه‌ای را برای ارتباطی صمیمی و روحیه بخش، با قهرمانان ملی و کادرهای فنی و مدیریتی ایشان، اختصاص می‌دادند، اما متاسفانه در زمان ریاست جمهوری جنابعالی، این ارتباط مستقیم و ضروری، به حداقل ممکن رسیده است.

تاسف مضاعف اینکه، مشاوران و مسئولانی که باید تلاش کنند تا با افزایش فرصت ارتباط جنابعالی، به عنوان رئیس جمهور منتخب مردم ایران، با قهرمانان ملی کشور، موجی از امید و انگیزه را در میان فرزندان دلاور سرزمین کشورمان ایجاد کند، با بیان اینکه تعامل مستقیم آن برادر بزرگوار با قهرمانان ملی، شان و جایگاه رئیس جمهور را پایین می‌آورد و یا اینکه جنابعالی فرصتی برای پرداختن به اینگونه برنامه‌ها را ندارید و حتی بیان اینکه رئیس محترم جمهور، علاقه‌ای به ورزش ندارند، مانع حداقل توجه شما به ورزش‌های المپیکی شده‌اند.

نمی‌دانم، توجه مستقیم جنابعالی به قهرمانان ملی، که در قلب مردم جای دارند، چرا باید جایگاه رئیس جمهور را پایین بیاورد؟ چرا نمی‌گذارند و نگذاشته‌اند، به غیر از مراسم تشریفاتی سالانه ورزش، حتی یک بار بطور مستقیم در کنار تیم‌های المپیکی قرار بگیرید؟ شاید سکوت و صبوری من و امثال من که تا کنون امیدوار به رفع مشکلات قهرمانان ملی، از طریق مذاکرات اداری و تعاملات مدیریتی بوده‌ایم، موضوع توجه و حمایت از تیم‌های المپیکی و قهرمانان ملی را بر مبنای اطلاعات نادرست مشاوران ناآگاه، بطور کلی از اولویت برنامه‌ها و سیاست‌های دولت محترم حذف نموده است؟

جناب دکتر روحانی عزیز! مدتهاست که قهرمانان ملی کشورمان، از طریق رسانه‌ها، شاهد هستند، روسای جمهور کشورهای مختلف جهان، از جمله کشورهای همسایه (روسیه، آذربایجان، ترکیه و...)، هر هفته با قهرمانان ملی‌شان در رشته‌های ورزشی گوناگون، دیداری حضوری و اختصاصی، آن هم نه در محل دفتر رئیس جمهور، بلکه در محل تمرین ورزشکاران ملی، دارند و یا ملاحظه می‌کنند ورزشکاران المپیکی دیگر کشورها، بطور مرتب از گفتگوهای شخصی شان با روسای جمهور و افزایش بی‌نظیر انگیزه‌هایشان برای کسب موفقیت در مسابقات المپیک سخن می‌گویند.

به نظر شما، مدیران فدراسیون‌ها و مربیان فنی چه پاسخی باید به سوالات متعدد قهرمانان ملی که شاهد این همه تبعیض و تفاوت میان موقعیت خود و جایگاه رقبای خود هستند، بدهند؟ شاید من نمی‌توانم به خوبی احساس و شرایط یک قهرمان ملی را که تمامی سلامت و جوانی‌اش، برای کسب افتخاری ملی، وقف تمرینات سنگین و طاقت فرسا، توام با پذیرش انواع آسیب‌های جسمی، روانی و عاطفی و سالها دوری از خانواده به دلیل حضور در اردوهای تیم ملی گردیده را، به جنابعالی منتقل کنم.

جناب رئیس جمهور! من از کمک مالی به قهرمانان ملی صحبت نمی‌کنم، بلکه ضرورت توجه و همراهی با قهرمانانی را بیان می‌دارم، که باید ۶ ماه دیگر در المپیک برزیل، در میدان مبارزه با رقبای سر تا پا حمایت شده خود، به عشق مردم و به ذوق برافراشته شدن پرچم مقدس کشورشان، برای فتح قله المپیک تا پای جان بجنگند و تسلیم نشوند.

مطمئن باشید ارتباط صمیمی شما با قهرمانان ملی، بزرگترین پیام احترام و توجه به قهرمانانی است، که میلیون ها نفر از مردم عزیز ایران، با پیروزی و شکست آن ها زندگی می‌کنند.

منبع : الف