میراث مکتب سلیمانی برای شانا و پایداری و دیگران

«محمد ایمانی» تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه ای در کانال تلگرامی خود نوشت:

اگر قرار بود سردار سلیمانی، سید حسن نصر الله، انصار الله یمن و مقاومت در عراق و سوریه، مانند "شانا" و "جبهه پایداری" تعصب و یک دندگی به خرج دهند، هرگز پیروزی های بزرگ محور مقاومت در چند سال اخیر رقم نمی خورد، بلکه شکست و ناکامی قطعی بود.

اما آنها با وجود پایبندی به اصول و مبانی، توانستند پای مذاکره و ائتلاف نسبی حتی با مذاهب و طوایف غیر شیعی و حتی غیر مسلمان بروند و جامه واقعیت بر تن موفقیت های بزرگ بپوشانند. سردار سلیمانی، از مسکو تا اربیل و بغداد و بیروت و [...] مذاکره کرد و ظرفیت های بسیاری را پای کار آورد.

سید حسن نصرالله، حکیمانه با بخش هایی از سُنی ها و مسیحیان تعامل کرد تا کار مقاومت پیش برفت؛ همچنان که اتفاقی مشابه، با همه موانع و دشواری هایش در عراق اتفاق افتاد.

در یمن، انقلابیون علیه علی عبدالله صالح قیام کردند اما وقتی پای عربستان به تجاوز و قشون کشی باز شد، انقلابیون سعی کردند تا همین اواخر، از ظرفیت عبدالله صالح استفاده کنند. عبدالله صالح از سال ۲۰۱۴ و از ابتدای تجاوز نظامی عربستان با انصارالله هم‌پیمان شد و تا دسامبر ۲۰۱۷ که خیانت کرد، با مقاومت یمن همکاری می کرد.

به عبارت دیگر، فرماندهان مقاومت با وجود رویکرد آرمان خواهانه و انقلابیِ پیشرو، نگاه صفر و صدی به تعامل نداشتند و پنجاه یا هفتاد درصد موفقیت ممکن را فدای 100 درصد آرمانگرایی ناممکن (خیالی) نکردند تا سرانجام به غلبه دشمن، دستاورد صفر درصد و نا امیدی و رها کردن کل تکلیف در میان مدت تن بدهند.

دیدن واقعیت های دشمنی پنهان و آشکار جبهه دشمن، مآل اندیشی و تنازل برای هم پوشانی و هم افزایی (تعاون)، تکلیف بر زمین مانده شانا و جبهه پایداری و دیگرانی است که گویا هنوز مشق کافی در مجال سیاست نکرده اند. اینجا جای حکمت و مآل اندیشی و تواضع است و نه بیرون زدن رگ های گردن که جا را برای خرد و مصلحت تنگ می کند.

مقتدای حکیم انقلاب چند روز پس از شهادت سردار سلیمانی فرمودند "رفیق خوب و عزیز و خوشبخت ما شهید سلیمانی، هم شجاع و هم با تدبیر بود. صرف شجاعت نبود. برخی شجاعت دارند ولی تدبیر و عقل لازم را برای شجاعت ندارند. برخی اهل تدبیر هستند ولی دل و جگر لازم برای اجرای آن تدبیر را ندارند. این شجاعت و تدبیر توامان فقط در میدان نظامی هم نبود، بلکه در میدان سیاست هم همینطور بود. بنده بارها به دوستانی که در عرصه سیاسی فعال هستند می گفتم که رفتار و کارهای را مورد توجه داشته باشند. از همه این ها بالاتر اخلاص او بود. این ابزار شجاعت و ابزار تدبیر را مخلصانه خرج می کرد. اهل ریا و تزویر نبود. اخلاص خیلی مهم است و باید در خودمان آن را تمرین کنیم".