رهبر انقلاب صبح امروز در دیدار کارگران و ذیل یک بحث کلان و مهم فرمودند: "ما باید فرهنگ کار و تولید و تلاش را ترویج کنیم. روحیه‌ی نشستن و انتظار ثروت بادآورده باید از بین برود؛ این را نباید ترویج کنیم. دستگاه‌های مختلف، کاری از نوع بخت‌آزمایی را انجام ندهند؛ این را متوجه باشند".
طبعاً یک مخاطب این تاکید، صدا و سیماست؛ اما این هشدار صرفاً در صدا و سیما منحصر نمی‌شود. ساعتی بعد از بیانات رهبر انقلاب، وزیر ارتباطات در توئیتی نوشت "روز گذشته طی دستورالعملی مدیران عامل اپراتورهای موبایل را موظف کردم که شخصاً بر روند مسابقات غیر مشروع بخت آزمایی در تلویزیون و غیر آن نظارت کنند و جلوی این پدیده سو را بگیرند".
اینجا باید چند موضوع را از هم متمایز کرد. نخست، ترویج شیوه‌هایی شبیه بخت آزمایی در تلویزیون که حتماً مذموم است و باید برخورد شود. دوم، مضیقه‌های درآمدی تحمیل شده از دولت به صدا و سیما. و سوم، نقش دولت در ایجاد ذهنیتی سهل اندیش و کارنکن در جامعه و آرزوی رسیدن به پول‌های کلان و بدون زحمت؛ با چنین نقشی در دولت، نمی‌توان ژست مقابله با درآمد بادآورده گرفت.
اولاً باید گفت برخی برنامه‌های صدا و سیما، به سمت جلب اسپانسر و کسب درآمد از این طریق میل کرده و متأسفانه در آنها، حرف عمده را سرگرم سازی و جلب درآمد در پوشش مسابقه و از این قبیل می‌زند. در اینجا عملاً اسپانسرها مجال پیدا می‌کنند و با محوریت سلبریتی بازی و ایجاد هیجان و سرگرمی به هر روش، سعی می‌کنند درآمد بیشتری به دست آورند. اینجا احتمال ایجاد یک شبکه مالی ناسالم و ضد فرهنگی بالا می‌رود.
متأسفانه سیاسی کاری دولت و ایجاد مضیقه‌های مالی شدید برای صدا و سیما از یک طرف، و گسترش بی رویه برخی شبکه‌ها از طرف دیگر، در کنار کوتاهی برخی مدیران صدا وسیما در نظارت، موجب فراهم شدن بستر مناسب برای اسپانسر بازی، و دست یازیدن به شیوه‌های شبه بخت آزمایی می‌شود که ضد ارزش و مخرب است.
داخل پرانتز باید گفت در اینجا اگر سیاسی کاری نباشد، نباید مثلاً میان برنامه قدیمی نود و برنامه متاخر تر برنده باش و … (گلزار یا فردوسی پور و …) فرق گذاشت. اما همان کسانی که در فضای عمومی رسانه‌ای به یکی پر و بال می‌دادند، دیگری را می‌زنند تا مثلاً به تسویه حساب کینه توزانه خود با مدیر جوان شبکه سه ابعاد تازه بدهند. این رفتار یک بام و دو هوایی، حاکی از بی صداقتی است.
اما موضوع مهم مطرح شده از سوی رهبر انقلاب، نباید ذیل بحث مسابقات شبه بخت آزمایی به حاشیه رانده شود و آن اینکه "ما باید فرهنگ کار و تولید و تلاش را ترویج کنیم. روحیه نشستن و انتظار ثروت بادآورده را کشیدن باید از بین برود؛ این را نباید ترویج کنیم".
باید از آقای آذری جهرمی و نظایر او در دولت پرسید آیا نوع تربیتی که دولت با بزک کردن و اغراق در برجام به مردم داد، غیر از ایجاد توهم عدم تلاش به خاطر گشایش‌های ۱۵۰ میلیارد دلاری بود؟ آیا نگفتند چنان رونقی ایجاد کنیم که مردم نیازمند پول ناچیز یارانه نباشند؟ آیا این تصویر را نساختند که به صرف اعتماد به آمریکا و واگذاری امتیاز، ارزش پول ملی بالا می‌رود و هر دلار ۵۰۰ یا هزار تومان می‌شود؟
در همین شش سال گذشته به ویژه یک سال اخیر، مجموعه اظهار نظرها و تدابیر دولتمردان، کدام فضا را ایجاد کرد؛ فضای کار و تلاش شبانه روز و تولید ملی یا فضای واردات لوکس و تجملات بیشتر و با نوعی قمار اقتصادی، در مدتی کوتاه مولتی میلیاردر شدن؟
آیا نوع گسیل سرمایه‌های سرگردان به سمت سوداگری کاذب و نوعی قمار بر سر خرید و احتکار سکه و طلا و ارز و خودرو و مسکن و برخی مایحتاج عمومی که رانتی بالغ بر ۳۰۰ هزار میلیارد تومان را -به قیمت آسیب به زندگی اکثر مردم- برای برخی فرصت طلبان ایجاد کرد، جز زمینه سازی نوعی قمار اقتصادی بود؟ اینجا دولت، مقصر اصلی است.
اگر باید همتی در زمینه ترویج فرهنگ کار و تولید و تلاش شکل بگیرد و با روحیه نشستن و انتظار ثروت بادآورده را کشیدن مبارزه شود - که حتماً باید- این همت حتماً باید از درون دولت و اخلاق اداری و سیاسی و اقتصادی آن بجوشد و به میان مردم سرریز شود.
منبع : حامیان ولایت
